"Heeeee Schele! Jampottenkijker! Brilledoos! Slome Trut! Slome Schele!" Dit zijn een paar van de scheldwoorden die ik in mijn lagere schooltijd dagelijks heb gehoord.
Ik was 15 maanden oud toen ik een bril kreeg. En op dat moment was ik er blij mee! Er ging een wereld voor me open.
Eenmaal op de lagere school werd het hulpmiddel waar ik zoveel plezier van had een nachtmerrie.
Mijn bril in combinatie met mijn verlegen en ontzettend gevoelig karakter maakten mijn lagere schooltijd tot een hel! Ik werd niet geaccepteerd door een groot deel van mijn klasgenoten, en werd dagelijks getreiterd en gepest. Gevolg was onder andere dat ik thuis een moeilijker kind werd. Ik wilde 's avonds niet naar bed, want de volgende dag moest ik weer naar school. Ik durfde op school niets tegen de pesters te beginnen dus ik had thuis een grotere mond. Maar ook was ik vaak in mezelf terug getrokken en stil.
In de zesde klas van de lagere school moet je de CITO toets maken. En daarna kies je naar welke vervolgopleiding je gaat. En daar kwam het eerste gevolg van het leed dat Pesten heet. Op dat moment besefte niemand wellicht wat er aan de hand was. Maar ondanks een HAVO / VWO advies, koos ik voor een LHNO opleiding. Waarom? De werkelijke reden was niet dat ik te lui was om te leren, of niet anders wilde. Nee de werkelijke reden had alles met mijn pestkoppen te maken! Ik werd namelijk met name door de jongens uit mijn klas gepest, meisjes deden nog redelijk normaal, dus ik koos instinctief voor veiligheid. De veiligheid van een school waar vrijwel geen jongens naar toe gingen. Het LHNO (Huishoudschool) was voor mij een vluchtweg uit de pest-ellende.
Op dat moment is het gelukt, en heb ik het pesten achter me kunnen laten. Inmiddels had ik ook contactlenzen in mijn ogen gekregen, mijn bril verbannen van mijn gezicht ... en alleen thuis als niemand anders me kon zien zette ik die nog op. Maar de gevolgen van het leed dat pesten heet zijn daar helaas niet gestopt. Want mijn karakter, wat toch al vrij verlegen was, is tijdens het pesten nog verder gevormd. En niet in positieve zin, ik ben ontzettend gevoelig van mezelf, en daar is in de lagere school jaren een ontzettend groot minderwaardigheidscomplex bovenop gekomen. Onzekerheid, Angstig, Teruggetrokken, Gesloten. Geen leuke dingen in elk geval.
Na die Huishoudschool staat je weer een keus te wachten, want je moet daarna nog naar een beroepsopleiding! En wederom kwamen al mijn oude angsten, die ik vier jaar had onderdrukt, naar boven. Ik wilde Journalistiek studeren, of een Grafische opleiding volgen. Voor beiden kwam ik ten eerste niet direct in aanmerking omdat ik een TE lage vooropleiding had. Dat was de eerste keer dat ik tegen een groter gevolg van het pesten aan liep. Maar ook de angsten die ik onderdrukt had, die weer naar boven waren gekomen. Ik was bang om weer een school te moeten kiezen, want zo'n 'veilige haven' als het LHNO zou ik niet meer vinden.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb ook toen weer een verkeerde keus gemaakt. Ik ging naar een tweejarige schakelopleiding waar ik uiteindelijk maar één jaar heb afgemaakt. Daarna ben ik gaan werken via diverse uitzendbureaus. Maar hetgeen ik graag had willen doen, dat is er nooit van gekomen ...
De angst, het gebrek aan zelfvertrouwen, de onzekerheid, heeft mij vele keren overwonnen. Het heeft mij vaak tot 'foute keuzes' gezet. Het allergrootste gevolg is dan ook dat ik nu zonder werk, zonder inkomen thuis zit, en ook geen uitzicht heb op een goede baan. Ik heb door mijn angsten, door mijn verleden mijn CV 'verpest'. En moet maar zien hoe ik de brokstukken aan elkaar kan lijmen ...
Nu ben ik 46, en pas sinds één jaar durf ik met bril op mijn neus naar de winkel te gaan. Ik heb me altijd geschaamd voor mijn bril door het pesten. Ik heb mezelf altijd minder gevonden als een ander. Ik was niet goed, ik was niet mooi, ik was lelijk, en ik was dom.
Pas de laatste jaren begin ik in te zien dat het toch anders is, en weet ik waar die gevoelens hun oorsprong hebben. Maar de jaren dat ik me zo heb gevoeld, en vooral de jaren waarin het mij zo is ingeprent door de Pestkoppen uit mijn verleden hebben mij helaas 'getekend'.
Je verhaal kwam ik tegen via OCD en ik kon niet direct reageren had er even geen woorden voor. Je hebt het heel erg herkenbaar verwoord voor heel veel mensen denk ik. Je kunt het ook zien aan de reacties die je krijgt :)
Kinderen zijn zo ontzettend hard tegen elkaar (en of dat deels is door hun " onschuld" dat weet ik niet. Ze weten in ieder geval niet wat ze aanrichten en helaas weet jij dat nu wel..:( knuffel
Ik hoop in ieder geval dat je de dromen die je hebt gaat kunnen najagen. Ik las in een van je andere reacties dat je wat wilt gaan doen met fotografie. Wat wil je gaan doen? Misschien kan iemand je hier helpen? Ik ben benieuwd! Ik ga je zeker volgen :)
Hang loose!
Dankjewel voor je woorden. Ja helaas weet ik idd wat het kan doen met iemand als je altijd gepest wordt. Het heeft mij ruim 30 jaar gekost om het enigszins te kunnen 'plaatsen', te kunnen 'verwerken', en het achter me te kunnen laten. Dat laatste is nog het meest moeilijk geweest. Vaak blijf je ongewild in een slachtofferrol hangen, en dat is aan de ene kant logisch want je voelt jezelf gewoon 'niets waard', aan de andere kant ... je moet door met je leven. En de enige die dat kan bereiken ben je ook weer zelf.
Wat ik wil doen in fotografie? Ik heb mezelf in de loop der jaren alles aangeleerd qua fotografie, (en nee ik ben nooit uitgeleerd), ik heb mezelf ook het een en ander in photoshop aangeleerd. En ik wil dus nu een combinatie van beiden aan gaan bieden. Met thema's. Dus echt goed opgezette shoots met de juiste kleding, styling, alles. Niet zomaar even een portretje schieten wat je zoveel ziet. Maar echt goed doordachte shoots waarbij alles klopt. Meestal zal het zelfs zo zijn dat ik iemand in studiosetting fotografeer, en dan in photoshop een totaalplaatje ga maken. Je kunt hierbij bijvoorbeeld denken aan een vampireshoot ... ik fotografeer dan de modellen in een studiosetting waarbij ik van tevoren al weet welke houdingen ze moeten aannemen ... en later ga ik met photoshop de modellen in een complete setting plaatsen en werk het plaatje helemaal af. Een soort van photo-art. Dat is mijn bedoeling. Ik ben dit nog aan het uitwerken, omdat ik ook nog eens met 0 euro inkomen per maand moet beginnen. Ik kan dus vrijwel niets investeren. Maar een camera heb ik, studio daglichtlampen heb ik en een computer met photoshop heb ik. Dat zou genoeg moeten zijn ... al is het natuurlijk niet zo dat ik dit kan doen voor de 25 euro die je nu vaak ziet opduiken bij portretshoots van 'fotografen'. Dat is weer de andere kant van het verhaal. De hoeveelheid werk die ik hiervoor moet verrichten levert al snel een prijs op van zo'n 150 euro per foto. En dan weet ik wel dat het dat ook echt waard is, maar kan ik dat overbrengen? Dan komt toch weer die 'oude onzekerheid en twijfel' naar boven van het 'kleine meisje wat zo gepest werd' ... en daardoor een inprenting heeft van "jij bent niets, en jij kunt niets". Het zal moeilijk worden maar het is wel iets wat ik wil, en wat ik voel dat ik moet doen.
Heel erg dat je dit zo hebt mee moeten maken, kinderen kunnen echt ontzettend hard zijn onder elkaar. Ik ben zelf ook gepest, en pas uit mijn schulp gekropen toen ik het uitgaansleven ontdekte in mijn pubertijd. Maar het zit er toch wel een soort van ingebakken ergens van binnen dat pesten. Ik besef me nu pas, na ik dit zo lees van jou, dat ik ook voor de veilige haven koos destijds en met de meiden mee naar de vervolgopleiding ging die ik wel aardig vond. In plaats van mijn hart te volgen en te kijken wat ik echt wilde. Ik durde absoluut niet alleen ergens heen te gaan, was bang dat het pesten dan weer zou starten. Gelukkig is het niet te laat om alsnog je dromen waar te maken! Ik gun het je van harte in elk geval :)
Ook ik ben wel uit mijn schulp gekropen in mijn uitgaanstijd, het is niet dat ik altijd in ellende geleefd heb. Nee ik werd zelfs, nadat ik mijn contactlenzen had gekregen, een ware gangmaker binnen een grote groep vrienden. En hier waren veel jongens bij. Ik fladderde wat in het rond ... maar diep in mijn hart ben ik altijd dat verlegen, onzekere, gepeste meisje gebleven ... Het populair doen werd een goed geperfectioneerd masker wat ik opzette. Als mensen MET mij konden lachen. Dan zouden ze nooit OM mij lachen. Ik durfde idd ook de keus niet te maken om mijn hart te volgen. En nu wil ik dat heel graag alsnog doen, alleen zonder geld op de bankrekening is het heeeeeeeel moeilijk. Ik blijf wel vechten, en ik zal er komen!
Ik snap helemaal wat je bedoelt! Gaat je lukken, je bent een doorzetter! Ik zal je upvoten waar ik kan en steunen :)
Dankjewel! Lief van je!
Gepest worden is vreselijk,
en nog altijd een zwaar onderschat leed.
Er zijn niet veel mensen die echt begrijpen dat je de gevolgen ervan een levenlang mee kan dragen.
En jou verhaal, herkenbaar, uit "onze" tijd, doet mij denken wat de jeugd tegenwoordig niet allemaal extra over zich heen krijgt.
Hoe zitten zei er over 20/30 jaar bij? Met alle extra druk van social media, alle eisen waar je wel niet aan moet voldoen.... bah!
Pesten, altijd maar weggestopt in het vergetelhoekje, met opmerkingen als,
"ach, maar dat is toch al ZO lang geleden?"
Wat goed van je dat je jou ervaring deelt! Veel meer mensen zouden hier over moeten praten, met name de gevolgen ervan en het impact dat het kan hebben.
Bedankt dan ook, mogen vele mensen je voorbeeld volgen, opdat dit topic eens ECHT bespreekbaar word, en blijft :)
Helemaal met je eens. Het wordt heel makkelijk afgedaan, ook in de tijd dat het gebeurde hoor. Natuurlijk, de mensen die dicht bij me stonden zagen wat het met mij deed. Maar mensen die je niet dagelijks zagen, die zeiden toen ook al "Ach, zo zijn kinderen". En daar was het dan mee klaar. Je moest jezelf niet aanstellen, maar niemand, zelfs de mensen die dicht bij me stonden niet ... niemand zag de werkelijke schade.
Zelfs ik heb pas jaren later het verband tussen vele dingen kunnen ontdekken. Ik hoop idd dat dit eens ECHT bespreekbaar wordt gemaakt. En dat veel meer mensen hun verhaal gaan doen.
Dit pareltje van een post is ontdekt door het Nederlandse OCD-team!
Reageer op deze reactie als u dit accepteert en hier aan mee wilt doen. Door dit te accepteren, maakt u kans op extra beloningen en kan een van uw foto's in onze compilatiepost worden gebruikt!
Je kunt @ocd volgen - Je kan daar meer lezen over het project en andere pareltjes van posten vinden!
Wij streven naar transparantie.
Dankjewel @poeticsnake! En ja ik accepteer dit zeker en wil hier graag aan meedoen! Ik ga @ocd ook zeker volgen.
Dat is geweldig!
Ik moet het zeggen... Je post heeft me aan het denken gezet en zeer geraakt! Ik vind het zo goed van je dat je dit nu deelt online. Trots is een beter woord denk ik!
Ik weet niet of het uitmaakt maar ik vind mensen met een bril KNAP. Ik hou van brillen en soms wens ik wel eens dat ik er een nodig had. lol.,
Ik kan me zo voorstellen dat je angst diep zit als het gaat om wat mensen denken en zeggen maar mijn eerste indruk van jou is GOED. Je lijkt me een geweldig persoon, knap ook, met een goed hart!
Ik volg je hier op Steemit en ik kijk uit naar meer posts van jou hand!
xxx
Snekky
Wow uhm, dat zijn onverwacht mooi lovende woorden. Dankjewel daarvoor. En ja, het heeft ook wel moeite gekost om dit zo online te gooien, maar ik hoop met mijn verhaal andere mensen te kunnen helpen. Iedereen is het tenslotte waard om trots op zichzelf te kunnen zijn, en zichzelf goed te kunnen voelen om wie je bent! Niemand verdiend het om een leven lang in onzekerheid te leven over zichzelf ... er is niets zo vermoeiend als dat. Niets zo heftig ...
Wat een bril dragen betreft ... Misschien kun je er een met vensterglas aanschaffen? ;-)
Dankjewel!
Toen ik op de middelbare school zat is onze klas een documentaire getoond over pesten. Deze documentaire ging over de gevolgen van pesten. Over kinderen die hier helemaal aan kapot gingen, en uiteindelijk nog maar één uitweg zagen. Dat heeft toen heel veel indruk op mij gemaakt. In die documentaire zag je ook dat de pesters veel te laat doorkregen hoe groot de gevolgen van hun gedrag waren.
Verhalen over pesten zijn denk ik het beste middel tegen pesten. Dus heel goed dat je dit verhaal met de wereld deelt! Verder is het nooit te laat om je dromen na te leven en alsnog een bepaalde opleiding te volgen of te solliciteren op je droombaan.
Ja de pesters zelf hebben idd niet door wat ze doen, of gedaan hebben. Zij zien het als een 'onschuldig kinderlijk gedrag'. "Ach er moet toch iemand het pispaaltje zijn?". Ja ook ik heb de bodem van de put gezien, ook ik heb rondgelopen met het idee er maar een einde aan te maken. Gelukkig heb ik het niet gedaan!
Nee het is zeker nooit te laat om dingen te gaan doen. En zeker in deze maatschappij waarin we steeds langer moeten doorwerken is 46 niet eens zo oud meer. Maar de omstandigheden van 0 euro inkomen per maand voor mijzelf, en een partner die zich al een slag in de rondte werkt om alle vaste lasten te kunnen betalen is het lastig om een opleiding te bekostigen.
Solliciteren doe ik zeker wel, volop! En ik zit ook niet helemaal stil, ik doe mijn best om te proberen door te komen in de fotografiewereld. Daarvoor ben ik nu iets aan het opzetten. Dat is mijn droom! Daar wil ik voor gaan ... eerder had ik niet genoeg zelfvertrouwen daarvoor, maar nu voel ik dat ik er klaar voor ben.
Mocht je nog een studie willen gaan volgen, er zijn volgens mij wel mogelijkheden om hiervoor geld te leven (terug betalen naar draagkracht). Kijk eens bij DUO voor meer informatie.
Maar je droom volgen en proberen iets op te zetten in de fotografiewereld is natuurlijk helemaal mooi! Als ik jou zo hoor heb je genoeg ideeën en doorzettingsvermogen om hier iets van te maken. 150 euro voor een fotoshoot is volgens mij niet belachelijk duur. Je zou je kunnen richten op groepsfotoshoots (vrijgezellenfeest, gezinnen of vriendengroep), dat drukt de kosten per persoon.
Je noemt in een aantal reacties het inkomen van 0 euro per maand. Zelf heb ik daar wat moeite mee, want volgens mij hoeft niemand in Nederland rond te komen van 0 euro per maand. Ik snap uiteraard wel dat je bedoelt, namelijk dat je 0 euro per maand overhoud om in je zelf te investeren. Dat is natuurlijk heel frustrerend omdat ook jij graag de kans wil hebben om iets moois van je leven te maken. Maar vergeet niet dat hoe meer je zelf voor iets hebt moeten doen, hoe groter de voldoening! En ik denk dat hier op Steem er vast wel wat mensen zijn die je een steuntje in de rug willen geven. Misschien kun je een crowdfunding actie starten voor een eigen fotostudio?
Het is heel dapper en goed dat je jouw verhaal hebt gedeeld! Misschien help je daar ook wel weer andere mee. Aan de reacties te zien heb je in ieder geval bij veel mensen wat los gemaakt. Ik ga je volgen en ga er vanuit dat we heel veel mooie foto's en blogs van jouw voorbij gaan zien komen.
Dankjewel voor je reactie @jel! Ik begrijp uiteraard je reactie en ik snap helemaal wat je bedoelt dat niemand van 0 euro per maand kan leven in een land als nederland. Maar wat ik daarmee bedoel is dat ik zelf momenteel echt 0 euro inkomsten heb per maand. Mijn partner werkt fulltime en heeft dus uiteraard wel een inkomen, dat ligt net iets boven bijstandsniveau ... en dus houden wij samen idd niets over per maand, maar is het ook dus echt zo dat IK zelf 0 euro per maand aan inkomen heb. Het is niet dat ik op straat leef, het is ook niet dat ik geen eten of drinken heb ... integendeel. Daar kom ik niets in tekort, maar iets extra's zit er vrijwel niet in. Het is voor mijn partner hard werken om alle vaste lasten te betalen, we kunnen er geen auto meer door rijden, we stoken geen CV, (omdat we achteraf wonen moeten we dat via een gastank naast het huis en zo'n propaangastank vullen is ook geen grapje qua kosten), dat gaat allemaal niet meer nu. We zitten niet in de kou omdat we dus een paar petroleumkacheltjes laten branden. Maar een eigen inkomen om zelf ook weer eens geld op mijn rekening te hebben, en om de kosten voor mijn partner te drukken en gewoon de helft van de lasten te kunnen betalen ... dat is wel hard nodig.
Ik hoop ook dat ik met dit verhaal mensen kan helpen om een verleden van Pesten bespreekbaar te maken. Ook om te laten zien dat niet alles negatief hoeft te blijven ... en ook dat je nooit te oud bent om alsnog te proberen je dromen waar te maken! Ik ga jou ook volgen, en even kijken naar je blogs.
Misschien dat Steem dan de start kan zijn van jouw eigen inkomen. Ik gun het je in ieder geval van harte. Heb ook je andere blogs gelezen, je kan erg mooi schrijven. Dus wat dat betreft volop kansen hier.
Ik ben niet z'n schrijver. Dus ik moet je helaas teleur stellen, er valt weinig van mij te lezen.
Dankjewel voor je compliment. Ik hoop ook dat Steem een nieuwe start kan zijn :-)
Als ik je antwoorden zo lees denk ik dat het wel meevalt en dat je gewoon eens er voor moet gaan zitten. Iedereen heeft wel iets waar hij / zij veel over weet te vertellen, en als je van veel dingen een beetje weet kun je ook daar over schrijven toch? Ik gun het jou ook!
Hi! I am a robot. I just upvoted you! I found similar content that readers might be interested in:
https://yoo.rs/hetty.vander.zanden/blog/gevolgen-van-het-leed-dat-pesten-heet-1505915830.html
!originalworks
The @OriginalWorks bot has upvoted and checked this post!
Some similarity seems to be present here:
https://yoo.rs/hetty.vander.zanden/blog/gevolgen-van-het-leed-dat-pesten-heet-1505915830.html
This is an early BETA version. If you cited this source, then ignore this message! Reply if you feel this is an error.
@originalworks