Day 1
Kutaisi – Breakfast at the hotel. Departure for an excursion to Motsameta, a temple of the 8th century, which is surrounded by a picturesque landscape. In Motsameta, the holy particles of the saints David and Constantine are stored, which were tortured by the Arabs in 735.
Not far from Motsamet is the medieval complex of Gelati. The complex was founded in 1106 by King David 4th. In addition to the religious buildings, you can see the building of the Gelati Academy – a higher educational institution of medieval Georgia.
Lunch time.
After lunch we go to the cave of Prometheus. Stone Age cave is located not far from Tskhaltubo, in 80 m. depth. The length of the cave is 1 km. We will walk in the footsteps of ancient people among stalactites and stalagmites lasts about 1 hour, and from the cave we swim out by boat.
After the cave of Prometheus we leave for Batumi.
Dinner and overnight stay in Batumi.
Day 2.
Breakfast in the hotel.
Excursion around Batumi. Batumi Botanical Garden, where we will see 9 dendrological gardens with 5 000 plant species.
Lunch.
Excursion to Gonio, Roman fortress from the 1st century.
Free time.
Dinner in a colorful restaurant.
Overnight stay in Batumi.
Day 3.
Breakfast in the hotel.
Departure to Mestia.
Lunch in Mestia.
Excursion to Mestia.
The Upper Svaneti region of the Caucasus is located in the mountains to the North-West of Georgia, it is an exceptional example of mountain scenery with medieval-type villages and tower-houses. Here, in a vast highland depression, bounded by the Greater Caucasus and Svaneti Ridge, the only road connected to the outside along the Inguri River, there are many small settlements, for example, Chazhashi, Mestia, Latali, Adishi. These villages still has more than 200 of these very unusual houses, which were used both as dwellings and as defence posts against the invaders who plagued the region. Those are very organically inscribed in the surrounding landscape and are characterized by a very peculiar architecture.
“If you have any love for Georgia, you must go to Svaneti,” advised Georgian writer Ilia Chavchavadze to his contemporaries. At that time it was not an easy task to visit the impassable Svaneti, but still got there, in addition to the amazing nature, got acquainted with the brave mountaineers, rich in soul, with the elderly people, similar to the biblical prophets, with unique specimens of national art guarded by the inhabitants of Svaneti. The Svan communities are extremely impressive (villagers). We`ll have a trip to Ushguli (2200 m. Above the Sea) we will also see the basilica of the 9th century named Lamaria.
Dinner and overnight stay in Mestia.
Day 4.
Breakfast in the hotel.
Departure to Ushguli.
Ushguli, the Church of Lamaria.
Picnic in Ushguli.
Return to Mestia.
Dinner and overnight stay in Mestia.
Day 5.
Breakfast at the hotel.
Departure to Borjomi.
Cave Sataplia in Kutaisi, here you will see traces of dinosaurs, which are 70 and 120 million years old.
Lunch.
Arrival to Borjomi.
Borjomi park.
The mineral springs of Borjomi were known more than a thousand years ago. Evidence of this is the 7 stone baths that were found at the beginning of the 20th century. The discovery dates from the beginning of the first millennium AD. Most likely, then this water was used just for bathing, not for drinking. Then they forgot about the sources for a long time, and the places where they were located were abandoned. Sources acquired the second life thanks to the military. Since 1904, the bottling of water has become mechanical. Borjomi is a resort where you can treat both gastrointestinal diseases, and problems of the respiratory tract and immunity.
Overnight stay in Borjomi.
Day 6.
Breakfast in the hotel.
Departure to Rabat Fortress.
Vardzia – Carved into the rock city of the fortress of the 12th century.
Lunch in Borjomi.
Monastery of Jvari – a monument of architecture of the 6th century
Mtskheta – the ancient capital of Georgia.
Overnight stay in Tbilisi.
Vardzia is a cave monastery complex of the 12th-13th centuries (belong to UNESCO world heritage site ) in the south of Georgia, in Javakheti region. It represents an outstanding monument of medieval Georgian architecture. It is located in Aspindza district of Samtskhe-Javakheti province, in the valley of the river Mtkvari, 70 km south of Borjomi.
The Historical Monuments of Mtskheta belong to UNESCO world heritage site.
We will visit: Svetitskhoveli Cathedral (11th century), where at the foundation of construction is buried one of the main Christian shrines, the mantle of Jesus Christ;
The Jvari Monastery (6th century).You will enjoy the beautiful view from the monastery of Jvari which overlooks the rivers Mtkvari and Aragvi.
Day 7.
Breakfast in the hotel.
Sightseeing tour around Tbilisi.
Departure to Sighnaghi.
Excursion to Sighnaghi.
Sighnaghi is a small attractive town built by King Irakli the 2nd at the end of the 18th century. In Turkish language Sighnaghi means a refuge place and is the only city in Georgia that has a boundary.
The Bodbe Monastery is a temple of the 9th century, where according to historical sources the Holy Apostle Nino the enlightener of Georgia was buried.
Georgian wine degustation.
Returning to Tbilisi.
Dinner.
Overnight stay in Tbilisi.
Day 8.
Breakfast in the hotel.
Trip to the Kazbek mountain.
The road to the Kazbek mountain goes along the amazing Military-Georgian road. That is major route through the Caucasus from Georgia. On our way to Kazbegi we will visit the Ananuri architectural complex (XVI-XVIII centuries). From here you can see a beautiful view of the Zhinvali Water Reservoir. We continue our way and we pass the winter resort Gudauri – at an elevation of 2,200 meters (7,200 ft) above sea level with skiable area enjoying maximum exposure to the sun, it is located on the southern slope of the Greater Caucasus. Then we continue the road towards Kazbegi passing through the Cross Pass (2379m). Then we will visit the Gergeti temple “Holy Trinity” that was founded in the 14th century, the temple is located in the mountains, at an altitude of 2170 meters above sea level. We will reach the Russian-Georgian border along the Daryal canyon. On the way back we stop to the Gveleti Waterfall.
Dinner.
Arrival in Tbilisi.
Transfer to airport.
So, during this tour you will get see the diverse landscapes of Georgia, enjoy unique nature reserves, cultural and historical monuments. You will also see a lot of fortresses, architectural ensembles, two ski resorts, two resort towns, UNESCO listed monuments, two reserves, you will have the curative mineral waters from the natural spring of Borjomi and delicious Georgian wine!
Our journey will be held from 1 meter to 2200 meters above sea level.
During the tour you will taste delicious Georgian dishes and will never forget the hospitable Georgian people!
Route:
Kutaisi – Tskaltubo
Batumi – Mestia
Latali – Ushguli
Borjomi – Vardzia
Bakuriani – Mtskheta
Tbilisi – Sighnaghi
Kazbek City – Tbilisi
Buy This Tour: http://gdtour.org/en/tours_post/all-colors-of-georgia
არწივი
არწივი ვნახე დაჭრილი,
ყვავ-ყორნებს ეომებოდა,
ეწადა ბეჩავს ადგომა,
მაგრამ ვეღარა დგებოდა,
ცალს მხარს მიწაზე მიითრევს,
გულისპირს სისხლი სცხებოდა.
ვაჰ, დედას თქვენსა, ყოვებო,
ცუდ დროს ჩაგიგდავთ ხელადა,
თორო ვნახავდი თქვენს ბუმბულს
გაშლილს, გაფანტულს ველადა!
ვაჟა–ფშაველა
წმიდაო გიორგი, დიდების მხედარო,
ვუმზერ შენს ხატებას და სული მხნედ არი...
შემუსრე უწმინდურ დრაკონთა ორგია,
იხსენ სამკვიდრო შენი - გეორგია,
დიდების უფალი მართალთა მწედ არი.
წმიდაო რაინდო, გველი არ დაინდო,
მოგვმადლე იმედი და უფლის სვე-დარი!
ზვიად გამსახურდია
ბიჭო, ვისი ხარ მალხაზი,
დაურჩი დედაშენსაო;
საქმე რომ არა გქონდეს რა,
ჩამოირბინე ჩვენსაო;
გადგიშლი წიგნსა პატარას,
მეც მოგიჯდები გვერდსაო,
გასწავლი წერა-კითხვასა,
არაკებს გეტყვი ბევრსაო;
გიმღერებ და შენც გამღერებ,
ლექსებს გასწავლი ძველსაო
იაკობ გოგებაშვილი
თეთრი ციდან ფიფქი ცვივა,
გვირილების ხელაო...
ჩქარა ტაში,
ჩქარა ტაში,
აბა, დელი-დელაო!
ჩვენს ნაძვის ხეს შემოევლოს
წიფელა და თელაო.
ეს რა კარგი,
რა ლამაზი
დილა გაგვითენდაო.
თეთრი ციდან ფიფქი ცვივა,
გვირილების ხელაო...
ჩქარა ტაში,
ჩქარა ტაში,
აბა, დელი-დელაო!
ჯანსუღ ჩარკვიანი
ენას გიწუნებ, ფშაველო,
მგოსანო მაღალ მთისაო,
თუმც კი გვითესავ მარგალიტს!..
მკითხველიც იმას მკისაო!
ჯერ არ ვყოფილვარ ფშავეთში,
მაგრამ კი ვიცნობ ცნობითა;
შენ დამიხატე ის მხარე
ფშაურის ჭკუა-გრძნობითა.
და რაც არ გადმოგიცია
მის შვენებაზე ენითა,
მე თვითონ მივხვდი ყოლიფერს,
შენთანვე აღმაფრენითა.
ვიცი, რომ ფშავლის სოფელი
წმინდაა, მაღალ მთისაო,
ენა - მეტყველი სიმართლის,
გულ-მკერდი - ფოლადისაო.
წინეთ რომ ხმალი უჭრიდათ,
სადღეისოდ სჭრის კალამი…
გადაეც ბარის მგოსნისგან
მთიულებს ძმური სალამი.
აკაკი წერეთელი
როცა სიცივით გაეყინება აპრილს კვირტები,
როცა ზამთარში უშენობით დაშრება წყარო.
მე წარსულიდან მონატრებით დაგაკვირდები,
არა მგონია, ჩემზე მეტად სხვამ შეგიყვაროს.
შენი კოცნისგან გამითბება ქარში თითები,
შენი ღიმილი გამინათებს ოცნებით თვალებს,
და მე უჩუმრად მონატრებით გავიცვითები,
ნუთუ გგონია ჩემზე მეტად სხვა შეგიყვარებს.
თუკი გიყვარვარ ეს განშორებაც არაფერია
და სიყვარულით მზის ამოსვლასაც რომ შემადარო,
თუკი არ იცი, ჩუმი სწრაფვა რა ოხერია,
როგორ მიხვდები უფრო მეტადაც რომ შეგიყვარო .
მერე შემთხვევით ამტკივდება შენი თვალები,
როცა ზამთარში მივიწყება ჩახერგავს წყაროს,
მერე რა მოხდა, გაგიჟებით ბევრს ეყვარები,
და მაინც ვეჭვობ, ჩემზე მეტად სხვამ შეგიყვაროს
შვილმკვდარი მამის ცრემლი მინახავს,
როცა მეორე შვილიც უკვდება,
როცა, ერთადერთს, ყიდის ქონებას
და ღია ცის ქვეშ ბედს ეურჩება,
როცა უამრავ ახლობელს შორის,
ადამიანი არ ეგულება,
როცა მუხლმოყრილს, უფლის წინაშე,
ცრემლი და სისხლი ერთად უშრება,
ვედრებადქცეულ შვილის თვალებს კი,
სანუგეშოს რომ ვერ ეუბნება
და შემორჩენილ, ცრემლიან, იმედს
სასოწარკვეთით ებღაუჭება,
ისიც მინახავს, როგორც კეთროვანს,
ნიშნის მოგებით, რომ განუდგება,
ვინც ფიქრობს, რომ ეს სხვისი ჭირია
და მას არასდროს არ ემუქრება,
იქნებ შევჩერდეთ და მოვუსმინოთ,
ჩვენი სინდისი, რას გვეუბნება,
რასაც ვფიქრობთ და რასაც ვაკეთებთ,
ბუმერანგივით, უკან ბრუნდება,
ცოდვის ქაოსში ისმის ქვითინი,
უფლის თვალებში ცრემლი გუბდება,
რადგან ვერაფრით ვერ გავარჩიეთ,
ცოდვა-მადლი და უკეთურება...
შუბლს დაეფინა, მორჩილი თმები,
სახემ, ბალიში აიკრა ნიღბად,
შემცივნებული, მაგ სუნთქვით ვთბები,
ვერავის ვხედავ, მაგ სახის მიღმა.
ვწევარ და ვფიქრობ, დიდი ხანია,
რა მოწყალეა, მაღალი ღმერთი...
უხსოვარ დროდან, სულ მიხარია,
გამოღვიძება, ისევ შენს გვერდით.
მხიბლავს ლოდინი, წამწამთ შერხევის,
გულის კარს მიხსნი, თვალის გაღებით,
თრთოლვა, მღიმარი ბაგის შეხების,
ამიტანს ვიდრე მოგეკარები.
მთელი სამყარო, რომ დაგვემტეროს,
ვერც გაგცვლი, ჩემო, ვერც გაგეცლები,
ჩვენს ბედისწერას,რომც არ ეწეროს,
მაინც ღაწვებზე დაგეცრემლები.
გაგვიგრძელდება, დღესასწული,
ეს რიტუალი და იდილია,
ვიდრე ცოცხალი არს სიყვარული
და თრთოლვა, ვიდრე არ მიილია...
ცივია უგულოდ ნაშობი ოცნება,
უპირო კაცივით სუსტი და პატარა,
გაყინულ თვალებში სიყალბე ზეიმობს,
სიყალბე, რომელმაც ქვეყანა დაღალა,
უკვე, რა ხანია, სპექტაკლი გრძელდება,
გმირმა კი, სცენაზე, ნიღაბი დაკარგა,
სცენარი სხვისია, მეფე კი შიშველი,
რადგან, სამოსელი უკვალოდ გამქრალა,
დარბაზში სიჩუმე, საშინლად, ხმაურობს,
ხმაურში, მავანმა სცენარი წაშალა,
ვიღაცა სცენასთან მოწყვეტით დაეცა,
როგორც სჩანს, იმედით, უგონოდ დამთვრალა,
უხილავ დილეგებს გვერდს ვეღარ აუვლი,
ნდობისთვის ისჯება დიდი და პატარა,
ნანატრი ოცნება ზღაპრად გადაიქცა,
იმ ზღაპრად, რომელმაც ქვეყანა დაღალა...
შენ სიყვარულმა გამხადა მონა
დამტოვე მარტო და დამიმონა,
მე შენ მიყვარხარ კვლავ როგორც ადრე
შენ კვლავ იცინი ვხვდები ამაზე.
ერთმა შეცდომამ გამხადა ასე
და გამიმწარა მთელი ცხოვრება,
მე ეს შეცდომა კისერზე მადევს
და ეს მრცხვენია, მრცხვენია ძალზე.
მე კვლავ მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე
და შენ ჩემს გულში მუდამ იცოცხლებ
მე შენზე ვფიქრობ, კვლავ ვდგავარ მარტო
როგორ მიყვარხარ და როგორ გნატრობ.
და ვერ შევხედავ, შენს ლამაზ თვალებს
კვლავ ვერ ვაკოცებ შენ წმინდა ბაგეს,
და არ მექნება მე ამის ნება
ეტყობა ღმერთმა ასე ინება,
და ეს იქნება ჩემი ბოლო დღე
ალბათ როდესაც შენ გათხოვდები
გული მოკვდება, სული გატყდება
და ბოლოს ალბათ გავმათხოვრდები.
მინდა ხანდახან მოგმართო თქვენობით,
რადგან ვაგრძელებ შენზე შეჩვევას,
ღამის ფიქრებით,ზოგჯერ თვეობით
შენი თვალების ვცდილობ შემჩნევას.
ოთახში მუდამ ფრთები დაქრიან,
ჩვიდმეტი წლის წინ შენ რომ მაჩუქე,
მუდამ მათბობენ ყველგან და ცრიან,
შენს ხმას რომლითაც ხშირად მაჩუმებ.
შენ ანიავებ შენს სუნთქვას გარეთ
და მერე ფილტვით მე მათ დავეძებ,
დე გთხოვ თვალებში ცრემლებს ნუ გარევ,
მომკიდე ხელი, რომ არ დავეცე.
ხედავ ვიზრდები, მაგრამ არასდროს
შენგან სიშორეს არ შევისახლებ,
მე შეგიყვარე, როდის ? - არ მახსოვს,.
დე ! საპირჯვაროდ მე შენ გისახებ.
აპრილის თვის შენ მაჩუქე ია
და სავალ გზაზე ყვავილებს მიფენ,
შენ ერთადერთი სიცოცხლე გქვია,
დედი მადლობა ამდენს რომ მითმენ
მშვენიერება სულის სიღრმიდან,
თვალების გავლით სახეს ედება,
ნაოჭებშია გადამალული,
ლამაზი ქალის ჩუმი ვედრება,
მომხიბვლელობა, ქალს რომ ამშვენებს,
ღიმილში კრთება, ბაგეს ეხება,
უშნო ქალს ალბათ ვერსად მოძებნით,
რადგან ყველას აქვს სულის მშვენება,
ასაკი რაა, თუ სიყვარულით,
სავსეა გული და არ ბერდება,
ნაოჭებს მიღმა გაზაფხულია
და კაცის გულთან ისევ ჩერდება,
ნუ დაივიწყებთ, რომ მის მზერაში,
თქვენი ოცნების სხივი ხელდება,
მინდა, რომ იყოთ ჩვენზე ძლიერნი,
ჩვენი სიცოცხლე თქვენით გრძელდება,
ყველას გვჭირდება, მკერდში ჩაგვიკრათ,
სანამდე გული არ გაჩერდება,
მინდა დაგეყრდნოთ, როცა ვიღლებით
და როცა ვგრძნობთ, რომ ძალა გველევა,
მიყვარხართ, თქვენით ცოცხლობს ოცნება,
გული, ყოველთვის, თქვენთვის ხელდება,
ნუ დაივიწყებთ, რომ ყველა ქალში,
დაფარულია მშვენიერება...
ნუშები ფიფქებად დაგათოვს
და აპრილი სიმღერას დაგაძალებს,
მე შენი ღიმილი დამათრობს და
იის სურნელებას დავაბრალებ!
მზე გულს დაგებნევა ნეტარებით
და აღარ მოგაკლებს სხივთა ალერსს...
თავბრუს დამახვევენ ეგ თვალები
და ვარდების სუნთქვას დავაბრალებ...
გრძნობა ვულკანივით ამოხეთქავს
და კვლავ წაგიკიდებს ცეცხლის ალებს,
დამხანძრავს შენი გამოხედვა
და ატმის ყვავილებს დავაბრალებ!..
მოგნახავს ფიქრები და ოცნება,
მოგიტანს სიყვარულით დანაბარებს,
და გული შენი თუ გაოცდება
ყველაფერს გაზაფხულს დავაბრალებ!
" მე გაზაფხულის განშორება მომიღებს ბოლოს "...
რა გამალებით ელოდება ეს გული მაისს...
თითქოს არ სუნთქავს არაფერი ირგვლივ ცოცხალი..
ეს ალუბლები როგორ ჰგვანან ყველაფერით აპრილს...
ღმერთო მე ზოგჯერ ვერ ვიჯერებ რომ ვარ მოვკდავი...
ტაძრის სიონში სანუკვარი სიჩუმე მათბობს...
კვლავაც დაცემულს სიმარტოვის განცდა რომ მცივა..
თითქოს მოცარტის ლაკრიმოზას ჩუჩურჩულით ვგალობ...
და ჩიტის მზერით სევდიანი უცქერ მარიამს..
არ ვიცი რატომ შემიყვარდა ჩემი გულისთქმა...
შენი სახელი წარმოთქმული ბგერა კონდაკის..
ვიცი ძვირფასო სიყვარული არის აღდგომა...
ნატკენ გულით რომ ისევ გიყვარს შენი მოყვასი..
მე გაზაფხულის განშორება მომიღებს ბოლოს...
ვით ზამთრის სუსხში დამწყვდეული სევდა ფუტკარის..
ოო როგორ მინდა სიცოცლხის ბოლოს ყვავილს გეახლო..
და ჩუმად მოვკდე შენს ტუჩებზე ტკბილი ნექტარით..
რა გამალებით ელოდება ეს გული მაისს...
თითქოს არ სუნთქავს არაფერი ირგვლივ ცოცხალი..
ეს ალუბლები როგორ ჰგვანან ყველაფერით აპრილს...
ღმერთო მე ზოგჯერ ვერ ვიჯერებ რომ ვარ მოვკდავი...
მე მიყვარს, როცა ყანაში გახვალ
და მგაგებებს სიმინდი ლახვარს.
მე მიყვარს, როცა ყანაში გახვალ
და დილის ნამით გაილუმპები…
თუ ეს ერთხელაც არ განგიცდია,
სიტყვის უთქმელად დაიღუპები.
ან როცა იწყებ სიმინდის მოროდს
და ფეხზე სველი მიწა გეყრება…
თუ ეს იგრძენი, ცხოვრების ბოლოს
ცვრიანი სიტყვა არ გაგეყრება.
მე ქალის თმების სურნელის მსგავსად
ვეტრფი მოხნული მიწის ოხშივარს,
ამიჩქარდება სისხლი ველური
და ვაჟკაური ლექსი მომშივა.
მე ქალის თმების სურნელის მსგავსად
მათრობს სიმინდის ულვაშის სუნი…
ლექსის სათქმელად რომ ვემზადები,
ვარ ოჯალეშით გულდასისხლული.
მე მხოლოდ მისი სახელი მიყვარს,
ვისაც სიცოცხლე ამგვარად მიჰყავს,
და მხოლოდ მისი ცეცხლი მედება,
ვისაც ასე სწამს შემოქმედება.
როცა პირველად შენი თვალები,
ჩემს თვალებს შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.
როცა პირველად გვერდით დაჯექი,
როცა პირველად მზერა მესროლე,
თან გამიღიმე, მაგრად დავიბენ.
ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!
მე თვითონ ჩემს თავს ფეხქვეშ დაგიფენ.
როცა მომმართე ენა დამება,
შენ დემონი ხარ, თუ თვით განგება?
რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი
და არ მახსოვდა სხვა არაფერი.
როცა შემაქე, გულში ვიყვირე
როცა წახვედი ლამის ვიტირე.
ხვალ არ შემხედავ? არ გავიოცებ
მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ
10 წამია რაც გაგიცანი
9 წამი არის რაც გავიხარე
8 არის წამი ვიგრძენი ტანი
7 წამის წინ შიგ ჩავიღვარე
6 გავიდა -წამება ექვსი
5 წამში გაჩნდა შენდამი ლექსი
4 უაზრო უშენო წამი
3 ჯერ პირჯვარი ,თვალებზე ნამი
2 წამში ხდება შეტევა გულის
1 წამში სკდება გულის ფიცარი
10 წამია რაც გაგიცანი
საუკუნეა რაც შეგიყვარე
როცა პირველად შენი თვალები,
ჩემს თვალებს შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.
როცა პირველად გვერდით დაჯექი,
როცა პირველად მზერა მესროლე,
თან გამიღიმე, მაგრად დავიბენ.
ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!
მე თვითონ ჩემს თავს ფეხქვეშ დაგიფენ.
როცა მომმართე ენა დამება,
შენ დემონი ხარ, თუ თვით განგება?
რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი
და არ მახსოვდა სხვა არაფერი.
როცა შემაქე, გულში ვიყვირე
როცა წახვედი ლამის ვიტირე.
ხვალ არ შემხედავ? არ გავიოცებ
მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ
მე შენ მოგიძღვენი ნაზი აკორდები,
გაჩუქე სიტყვები და არა ვარდები…
როგორ ვიფიქრებდი ასე აგორდები?
როგორ ვიფიქრებდი ასე ავარდები?
ცხოვრება -ჩოგბურთი. გავცვითე კორტები.
თვალები დავხუჭე, გავხსენი კარტები…
მე ხომ მოგატყუე, რატომ არ მშორდები?!
მე ხომ მოგატყუე, რატომ არ მწარდები?!
ჩემი სიცოცხლეა ყვითელი ფოთლები,
თოვლი და ტალახი, შავ-თეთრი კადრები…
მე ჩავიფერფლები, მე ჩავიბოთლები…
მე შენ არ გჭირდები, მე არ გეკადრები.
თუმცა, თუ ასეთი ლექსი ჩაბარდება,
ვინ არ აგორდება? ვინ არ ავარდება?
ადამიანებზე, ქარზე საუბარი ოდესღაც ..
ადამიანებზე, ქარზე საუბარი ოდესღაც,
იცვლება დუმილით . ქარები რჩებიან ფონადვე,
მწიფდება სიჩუმე. სიჩუმის ხმები და გროტესკი,
გახსენებს ყველაფერს - ნაჩხუბარს, ნაომარს, მონათმენს..
ირგვლივ აზიაა, თითისწვერებია ციკლონის.
მთვარე იქით იყოს, რა გადააგორებს ნამთვარევს,
როცა ამიკრძალეს ვინმე რეალურად ვიგლოვო,
როცა მომთაბარე სინოპტიკოსებმა - გამთვალეს..
ზეცა მესიზმრება - მისი უნებლიე პიგმენტი.
რთული არაფერი, ვხედავ დახუჭული მზერითაც,
ვიდრე მაჯებზე და ვიდრე ხელისგულზე ვიკბენდე,
ტალღის ინერცია ბოთლსაც მომიტანს და წერილსაც.
სულ რომ სხვანაირად იგრძნო, განგიმარტონ, მოგესმას -
იმედს ცოდნა უნდა! - უიმედობას კი - კადრება,
წერილს? - რა აზრი აქვს ბოთლში ვინ ჩააგდებს - ოდესმე
კუთვილ სიკვდილივით მაინც ჩაგბარდება - ადრესატს.
საქართველოში
საქართველოში იბადებოდნენ
და შემდეგ მუდამ სწუხდნენ ამაზე:
„ეხ… წუთით მაინც დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშვობა და სილამაზე!„
თავს არ მოიკლავს ქართველი, არა,
ის შეიძლება ბრძოლაში მოკვდეს,
ერთი იმედით სიცოცხლე მარად
გაგრძელდეს ქვეყნად და განმეორდეს
საქართველოში როცა კვდებოდნენ,
უფრო და უფრო წუხდნენ ამაზე:
„ეხ, წუთით მაინ დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშვობა და სილამაზე!„
ჩვენ ვაჟკაცობა ძველთაგან მოგვდევს,
ყველამ გაიგოს, ყველამ იცოდეს!
ჩვენ შეიძლება ბრძოლაში მოვკვდეთ,
მაგრამ არც მაშინ ვტოვებთ სიცოცხლეს!
რადგან სიცოცხლე ასე ნავარდობს,
სიკვდილის ყველა კარი დარაზეთ
და იმ ბედნიერ დღეს გაუმარჯოს,
როცა ჩვენ გავჩნდით ამ ქვეყანაზე!
დასვენების დღე
ვდგავარ და ვხედავ როგორ თენდება
ეს დღე – მთისა და ბარის ზეიმით…
ყოველთვის ტკბილად გამახსენდება
მისი უბადლო თვალისეირი.
ერთხელ მოსული, დიდი სიჩქარით
ქრება, მიდის და თვალებს შორდება,
მაგრამ ისევე, როგორც ცისკარი,
კვლავ იბადება და მეორდება.
ეს დღე მაღლდება, როგორც სიცოცხლე,
როგორც სინდისი და ერთგულება,
დაივლის სახლებს, ჯდება მინდორზე
და გააჩაღებს მხიარულებას.
ისვენებს ხალხი, პოეტი მარტო
ფიქრობს და იწვის ლექსის მშვენებით
და ვამბობ: ქვეყნად პოეტის გარდა
ყველას ჰქონია დღე დასვენების!
პოეტი ლექსის სტრიქონებს ებრძვის
უხილავს, ფარულს, ჯერ დაუსტამბავს,
მერე წავა და შრომადღეს ეტყვის
დასვენების და გართობის ამბავს.
ახლა მოვკვდებოდი… (ბევრჯერ დამიწუნეს
წერა სიკვდილზე და, მაინც მეწერება)
გულზე დავიწყობდი მინდვრის თაიგულებს, –
ღიღილოების ან, მშვიდი ენძელების…
მზერას გავატანდი წყაროს სამღარიანს,
ღიმილს – მაისის ქარს, – ხეებს დაურიგოს.
სადღაც ნიკორები მიწას ჩაბღავიან…
დები იტირებენ ალბათ “ძამულიკოს”.
მერე დაიწყება წლები დავიწყების,
ცელით დაატყობენ მიწას ნაბილიკარს…
ძვლები გათეთრდება, – დედის საფიცრები,
მხრებში მოიხრება ძველი ბაზილიკაც.
მეხი დააფეთებს სადღაც მიკიოტებს.
(ნატვრით როდის იყო, გზები მოკლდებოდნენ!)
მე ახლა მზისკენ უნდა მივდიოდე,
ჩემი კლდე-ბილიკით უნდა მივდიოდე,
ხევებს და ქარიშხლებს უნდა მივკიოდე,
თუმცა… რომ შემეძლოს, ახლა…
მოვკვდებოდი…